Ευάγγελος ΛυρούδιαςΣιγή ασυρμάτου “Τώρα µε χειρουργεί η αλλήθωρη νεολαία, µια τσογλανοπαρέα, που κάνει κριτική.” Η σιγή ασυρµάτου είναι στρατιωτική και πολιτική εντολή. Κάτι σαν τη λαική σοφία συµβουλή “κανε την πάπια”1. Καθε µετάδοση - εκποµπή µεσω ασυρµάτου telex ή κρυπτογραφικής συσκευής µπορεί να αποκαλύψει “θέσεις”, είτε µεσω υποκλοπής συνοµιλίας, ειτε στην περίπτωσή µας να καταστήσει εµφανή την αδυναµία παρακολούθησης των εξελίξεων µέσω ατυχών ή άκαιρων και εσφαλµένων διατυπώσεων. Οι θέσεις στην προκειµένη περίπτωση αποτελούν τους στόχους (αεροπλάνα βάσεις και βαπόρια) που είναι δυνατόν να βληθούν από τα όπλα του εχθρού. Οι “θέσεις” σε περίπτωση ιδεολογικής ανιπαράθεσης δεν διαφέρουν από τους υλικούς στοχους που προαναφέραµε, διότι ο πόλεµος για την επικυριαρχία περιλαµβάνει και την σύγκρουση των ιδεολογιών και των κοσµοθεωριών. Mε την σιωπή ο βλάξ (ιδιώτης ή λαός) δεν θα αποκαλύψει την βλακεία του, ενώ µε την οµιλία κινδυνεύει να την επιβεβαιωσει. Βεβαίως στην παρελθούσα περίοδο βλάκες είτε εκ κατασκευής είτε προσποιούµενοι, κατέλαβον ιδαίτερη θέση εις την νεοελληνική κοινωνία ταυτιζόµενοι µε την εννοια του ακίνδυνου συντηρητού ενός βλαµµένου και ελαττωµατικού συστήµατος διοίκησης. Στο στρατιωτικό πεδίο επιχειρησιακά ο ελληνισµός δεν έχει καταγάγει νίκη εδω και 100 χρόνια (ακριβώς!!). Στο ιδεολογικό πεδίο βαυκαλίζεται συγκρουόµενος περί της σοσιαλιστικής ή φιλελεύθερης ή της νεοφιλελελεύθερης ιδεολογικής καθαρότητος. Οι αποδεκτές τελικά πολιτικά διατυπώσεις κατέληξαν να διαµορφώσουν την “ξύλινη γλώσσα” που θεωρειται ανώδυνη, ακίνδυνη και ταυτοχρόνως βιώσιµη. Η ξύλινη γλώσσα ειναι η συγγενής τακτική, της σιγής ασυρµάτου, που συνθέτουν από κοινού τον απόλυτο καιροσκοπισµό του νεοέλληνος που θα διαπραγµατευθούµε στη συνέχεια. Οι διατυπώσεις στην συνδικαλιστική γλώσσα αποκαλούνται “θεσεις”. Υπάρχει και σχετικό περιοδικό έντυπο που εξέδιδε ενας παλιός “νοτόριους” κληρούχας, που συνυπηρετήσαµε στο Πεντάγωνο, συναγωνιζόµενοι ποιός ήτο ο πλέον “κουραµπιές” εκ των υπηρετούντων την σηµαίαν, ως κελευσταί διαχειρισταί και Χ/Τ για τους γνωρίζοντες. Ολως παρεµπιπτόντως εύχοµαι στον εκδότη -διευθυντή του σχετικού περιοδικού “ΘΕΣΕΩΝ” καλή σταδιοδροµία και επιτυχία στο διακόνηµά του ως υπεύθυνου οικονοµικής πολιτικής σηµαντικού πλέον κόµµατος της αριστερας και ....της προόδου.1Ασχετως αν η πάπια ή ο Παπίας εκφράζουν το αληθές νόηµα της ρήσης1/3Τριάντα ολόκληρα χρόνια µετά, η αναζήτηση θέσεων αποτελεί ακόµη το ανεξάντλητο και ατέρµον “ταρατατζούµ” κάθε κοµµατικής αλλά και συνδικαλιστικής ηγεσίας. Οι αδιαπραγµάτευτες “θέσεις” ειναι το καµάρι καθε συνδικαλιστικής ηγεσίας αλλά και κάθε κόµµατος που προ των εκλογών παρουσιάζει τις θέσεις του προκειµένου να πείσει ότι είναι το ικανότερο να εξασφαλίσει την ευµαρεια, µε την αρχή της ήσσονος προσπάθειας για τους πολίτες και τους απογόνους των. Οι θέσεις όµως έχουν και µιάν άλλη ανάγνωση. Εστω ότι µιά κυβέρνηση ή το αντίστοιχο επιµελητήριο πχ. Το ΤΕΕ έχει δια των υπηρεσιών και των πολυαρίθµων εµπειρογνωµόνων του επεξεργασθεί θέσεις και απόψεις για τα πάντα, ώστε οι φορείς και οι εκπρόσωποι να είναι εξοπλισµένοι µε κείµενα και απόψεις που είναι απαραίτητες προκειµένου να συµµετέχουν στα όργανα της ευρωπαικής πραγµατικότητας και σύγχρονης διοίκησης και εναρµόνισης της νοµοθεσίας. Από µακροχρόνιες παρατηρήσεις και περιγραφές γνωρίζω ότι οι θέσεις είναι το άλλοθι για την “κοπάνα” της αποστολής αλλά και της κάθε επιτροπής, που αν έχει “επίσηµες θέσεις” τις πετάει στο τραπέζι ή στα µούτρα των συνοµιλητών, χωρίς να χρειάζεται να σκεφθεί να αναλύσει και να διαπραγµατευθεί. Συνήθως µιά αντιπροσωπεία υπερηφάνων Ελλήνων αναλαµβάνει να µεταφέρει τις θέσεις, η αλλως την “γραµµή”. Αµέσως µετά την σχετική κατάθεση των θέσεων , εγγράφως ή προφορικώς, η αντιπροσωπεία αποχωρεί για παράνοµα ραντεβού, ψώνια στις ελκυστικές αγορές των Βρυξελλών ή άλλες τέτοιες δραστηριότητες, που έφεραν τελικά την ελληνική κοινωνία στη δεινή θέση του να αγνοεί και να περιφρονεί την ευρωπαική κουλτούρα της διαπραγµάτευσης. Ιδιαίτερη ανάλυση απαιτείται για την περιπτωση που οι ελληνες γνωστοί και ως “ελληναράδες µαξιµαλιστές” καταλήγουν σε µεγαλοπρεπείς κωλοτούµπες, όσον αφορά τις υπερήφανες και αδιαπραγµάτευτες νεοελληνικές “θέσεις”. Αλησµόνητες επιβιώνουν οι θέσεις του Ανδρέα του µακαρίτου που συνείγειρε και διετήρησε εν διεγέρσει επί εικοσαετίαν και πλέον έναν ολόκληρο λαό µε καίρια συνθήµατα, που κατέληξαν άπαντα σε µεγαλοπρεπή πισωγυρίσµατα για να χρησιµοποιήσω άλλη µιά αγαπηµένη λέξη του µακαρίτου. Η Ευρώπη και η βορειοατλαντική συµµαχία , συνεκρότησαν την άρνηση που µετέτρεψε τους Eλληνες σε υποκριτές. Η απόρριψη της ∆υσης και του διαφωτισµού δεν εσήµανε την αυτόµατη αποδοχή της ανατολής. Η άρνηση δεν παράγει µονοσήµαντα “θέση” απλώς προκαλεί σύγχιση µε τα αποτελέσµατα να ειναι πλέον σήµερα πασιφανή. Εκτοτε επεκράτησε η απόλυτος “σιγή ασυρµάτου” όσον αφορά την ελληνική θέση στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Η σιγή ασυρµάτου συνήθως αποδίδει όταν η θέση του υποψηφίου ή του υποβρυχίου ειναι πλεονεκτική, ώστε να πραγµατοποιήσει αιφνιδιαστική επίθεση βασει παγίων εντολών ή προυφιστάµενου σχεδίου. Θεωρητικά βέβαια άν η εντολή σιγής δοθεί και δεν υπάρχει σχέδιο το υποβρύχιο είναι δυνατόν να “λουφάρει” και να ξεχαστεί µε αποτέλεσµα να µείνει τελικά έξω από την άσκηση. Στην περίπτωση βέβαια που δεν µετέχει στην άσκηση και οι αντίπαλοι επιτίθενται εναντι φανταστικού κινδύνου εχθρού διακινδυνεύει να αγνοηθεί ο πραγµατικός κίνδυνος και να ασχοληθεί το υποβρύχιον – έθνος µε φανταστικούς κινδύνους. Πρέπει συνεπώς να αναγνωρίζεται κατ' αρχήν ο αληθινός εχθρός και όχι ο φανταστικός. Η κατάσταση της Eλλάδας σήµερα.. (όπως την περιέγραψε ο Επίκτητος)2/3Ταράσσει τοὺς ἀνθρώπους οὐ τὰ πράγµατα, ἀλλὰ τὰ περὶ τῶν πραγµάτων δόγµατα· οἷον ὁ θάνατος οὐδὲν δεινόν (ἐπεὶ καὶ Σωκράτει ἂν ἐφαίνετο), ἀλλὰ τὸ δόγµα τὸ περὶ τοῦ θανάτου, διότι δεινόν, ἐκεῖνο τὸ δεινόν ἐστινˑ ὅταν οὖν ἐµποδιζώµεθα ἢ ταρασσώµεθα ἢ λυπώµεθα, µηδέποτε ἄλλον αἰτιώµεθα, ἀλλ' ἑαυτούς, τοῦτ' ἔστι τὰ ἑαυτῶν δόγµατα. ἀπαιδεύτου ἔργον τὸ ἄλλοις ἐγκαλεῖν, ἐφ' οἷς αὐτὸς πράσσει κακῶς· ἠργµένου παιδεύεσθαι τὸ ἑαυτῷ· πεπαιδευµένου τὸ µήτε ἄλλῳ µήτε ἑαυτῷ. ∆εν είναι τα πράγµατα που ταράττουν τους ανθρώπους, αλλ' αι γνώµαι των περί των πραγµάτων. Λόγου χάριν ο θάνατος, είναι πράγµα διόλου κακόν, άλλως θα εφαίνετο και εις τον Σωκράτη κακόν, αλλά η γνώµη µας περί του θανάτου ότι είναι κακόν, εκείνο είναι το κακόν. Οταν λοιπόν εµποδιζόµεθα ή ταραττόµεθα ή λυπούµεθα, ποτέ να µην αιτιόµεθ' άλλον παρά τους εαυτούς µας, δήλαδη τας γνώµας που έχοµεν περί των συµβαινόντων. Είναι ίδιον αφιλοσοφήτου το να ενοχοποιή κανείς άλλους δι' όσα ο ίδιος κακώς επιτελεί· ίδιον ανθρώπου που έχει αρχίση να φιλοσοφή να τ' αποδίδη εις τον εαυτόν του· και ίδιον φιλοσόφου να µη τ' αποδίδη ούτε εις άλλον, ούτε και εις τον εαυτόν του.Ποιος µας γηροκοµεί τη σήµερον ηµέρα,ψηστιέρα, καρβουνιέρα,µούσα δεκεµβριανή. Πολέµησα καιρό σε όλα τα πεδία και µε τυφλή µανία ξέσκιζα τον εχθρό. Τώρα µε χειρουργεί η αλλήθωρη νεολαία, µια τσογλανοπαρέα, που κάνει κριτική.3/3